воскресенье, 3 июля 2016 г.

 Խաղերի հետ էլ սեր չունեմ

Հա ժպտա, ժպտա սիրունս, ժպտա  քո սիրուն ժպիտով, էն ամենալայնով, որ ճերմակ ատամներիդ փայլը ընկնի հոգուս աչքերի մեջ ու խորամանկ աչուկներումդ չկարդամ. <<եթե միայն իմանայիր...>> :
Խոսիր, խոսիր անուշս, շաղ տուր էն քո սիրուն ստերը, էնպես շաղ տուր ականջներիս, որ խցանվի ու չլսեմ սրտիդ ժիչը . << Դու հիմար ես, եթե միայն իմանայիր թե ես...>>:
Ազատ քեզ զգա, խաղա ինձ հետ: Ես կլսեմ ու  կփորձեմ քեզ հավատալ, հենց հավատամ երջանկությունից ես ծափ կտամ, թե վատ խաղաս` բիս չեմ կանչի. կհեռանամ, որ մոռանամ խաղդ տկար:
Չէ անուշս, դու մի պնդիր, որ քեզ լսեմ, վախենում եմ չդիմանամ ու քեզ ասեմ. << եթե միայն իմանայիր, որ ես ամեն - ամեն բան գիտեմ>>:
Ու դու կգնաս որ նորից  գաս, ու  երբ հետ գաս ես քեզ կասեմ. << գնա այնպես որ չնկատեմ  ինչպես եկար>>:
Մի զարմացիր, սառն եմ դարձել, որ չհալչեմ քո ստերից, որ քո խաղից չուրախանամ ու ինձ խաբեմ, որ բիս կանչեմ: Հիմա արդեն ժամանակն է, որ քեզ ասեմ` խաղերի հետ էլ սեր չունեմ:

Գեղեցիկ Սուտ

Գեղեցկության ու հարմարավետության մեջ
Դու թաղում ես երջանկությունդ,
Ու զբաղվածությանդ մեջ
Փորձում մոռացնել տալ սրտիդ պարապությունը.
Դու սնուցում ես քեզ ուրիշի երազանքներով
Ու ներսումդ խեղդում քո իսկ երազը.
Դու ուրիշների ակնկալիքները արժեվորում
Ու արժեզրկում ես քո սեփականը.
Դու կարծիքների համար կարծիքդ փոխում
Ու քո ես-ին ես անգամ ուրանում.
Դու ապրում ես, որովհետև բոլորն են էդպես անում
Դու բոլորի պես ես ապրում.
Ու այդ քո` կյանք կոչվող խաղում
 Իրականը իր տեղը երբեք չի գտնում.
Ափսոս, որ քեզ էդպես էլ չի հասնում,
Որ իրականը միշտ ուրիշ է լինում
Եվ ուրիշներին սովորականները չեն ներում,
Քանզի իրենց` մեծ, սովորական խաղում
Այդ ուրիշները կանոն դարձած պատրանքն են կոտրում`
Կանոն քծնանքի ու կեղծ հույզերի
Կանոն մոդելավորված իղձերի
Կանոնը իդեալականի ու իրականի
Կանոն իսկական ձեռքբերումների
Ու վերջապես ամենակարևորի`
Կանոն երջանկության ու հույսերի.
Իսկ կյանքը ունի միայն մի կանոն`
Ապրել առանց կանոնների,
Կանոն առ այն ու ամենակարևորի,
Որ ոչ ոք քո փոխարեն քո կյանքը չապրի:



Դու Ուզում Էիր

Դու ուզում էիր հեռվից լուռ սիրել
Դու ուզում էիր հայացքով միայն դիպչել
Ու միայն հայացքով նրան ճանաչել.
Դու ժամերով ուսումնասիրում էիր նրա դիմագծերը
Ու որսում նրա ամեն մի ժեստը.
Քո հայացքը թափառում էր նրա դեմքի վրա այնքան 
Մինչ ուժասպառ էր լինում ու էդպես ամեն անգամ.
Հեռվից դու հաշվում էիր նրա ամեն մի շունչը
Հայացքով ուղղում էիր աչքերին թափված վարսերի փունջը.
Հեռվից դու լսում, դու տեսնում ու զգում էիր
Հեռվից հետևում ու նեղսրտում էիր.
Հեռվից ամեն բան հիասքանչ է այնքան
Մոտիկից դու վախենում էիր փչացնել ամեն բան: