суббота, 14 июля 2018 г.

 Ու գալիս է պահ

 Ու գալիս է պահ,որ դու դառնում ես համատարած մի հոգնածություն։ Երբ անզոր ես անգամ սիրել կամ ատել։  Միակ բանը որ կարող ես զգալ հոգնությունն է։ Ու հաճախ,մենության մեջ փորձում ես հանգստանալ․ հանգստանալ ամենից ու ամենքից, որ ուժ լինի հոգնածության կոշիկը նորից կրելու ու քայլելու, պարզապես քայլելու։ Առա՞ջ, չէ, կարևոր չի ուր, կարևորը կանգ չառնել, ուղղակի քայլել, անվերջ քայլել․․․․