Դարձիր ետ

Սիրտդ կախ, բայց քիթդ բարձր
Դու իմ բարեկամ քայլում ես առաջ
Մտքերդ մոլոր, քայլերդ հստակ
Գնում ես դու կյանքին ընդառաջ․

Փորձում ես հիշել ու հաճախ մոռանալ
Ստվերներ, որ սիրտդ են ստվերել
Հոգուդ դռներն էլ ջարդելով հեռացել
Բառեր, որ ականջներումդ են խրվել
Ու մտքիցդ  էդպես էլ չեն ջնջվել․

Միջանցիկ քամին քո լերկ հուշերի
Կգամի քեզ վշտի անկողնուն
Ու սառը դողը հուսալքության
Կգտնի քո  մարմնում ապաստան․

Անքուն գիշերների անպտուղ մտքերից
Կշաղախվի քեզ համար ամեն բան
Ու ցերեկների դատարկ դեպքերից
Սիրտդ կխառնի՝  դառնորեն,   լռելյայն․

Հոգուդ լռությունը բառերի ճիչով
Դու չես խլացնի ու սիրտդ հովացնի
Օտար մարդկանց, անօգուտ քանակով
Հարազատ միակիդ մոռացության չես մատնի․

Սիրտդ թաց դու բաց արևին
Քիթդ ցած դու ժպտա աշխարհին
Մտքերդ մոլոր, դու թող անցյալին
Քայլերդ էլ ուղղիր  դու քո ծաղկունքին
Հե՜յ, իմ բարեկամ, դարձիր ետ կյանքին։