Կյանքի անիվների տակ

Կյանքն առել է ինձ իր անիվների տակ
Կորցրել եմ ճամփաս, դեգերում եմ ես կույր ու աննպատակ,
Սեղմում են հանգամանքները ինձ սառը պատին
Սրտիս զարկերը էլ չեն հասնում իմ ականջին։

Ինչու՞ եմ անվերջ ես բութ պայքարի մեջ,
Որից արնաքամ ամեն անգամ դառնում եմ ես ետ
Միայն՝ բզկտված, մաշված ու հոգնած
Ինքս ինձանից ու բախտից խռոված.

Առ ինձ վերջնական քո անիվների տակ,
Շունչս անպետք է, ներսս էլ խիստ մաշված։