Թող

Թող արկերը փլվեին երկնքի գլխին

Ու  ամպերը թող ցավից գոռային

Թող հողերը ծածկվեին գետերով վարար

Որ սիրտս էսպես անզոր չմխկտար։

Պատկերներ, հայացքներ, ժպիտներ լուսավոր

Պտտվում եք ամեն պահ մտքումս անկուշտ,

Անզոր եմ դառնում ես դիմակայել

Միայն թե էնպես գոռալ եմ ուզում՝ հերիքէէէէէ:

 Սիրուն Բառեր

Էնքան սիրուն բառեր է հորինել մարդը: Օրինակ, ամենատպավորիչներից` արդարություն, մարդկություն։ Երբ էս բառերը հորինվել են շահ կամ ագահություն բառը կա՞ր արդյոք աշխարհում։

Էնքան իմաստ է մարդը փորձում դնել կյանք բառի մեջ՝ հավասարություն, ազատություն, ընտրելու իրավունք, երջանկություն... Էս բառերը հորինելուց մարդը շարունակել է ատել ու քամահրել.  ինչ -որ մեկին՝ մաշկի գույնի, ազգության, կենսամակարդակի, ինչ-որ մեկին էլ՝ ուղղակի այլ լինելու համար։

Մարդը նույ կենդանին է՝ մի քիչ փոխված, մի քիչ զարգացած, բայց նույն կենդանին է՝ կրծողներ, երկկենցաղներ, կաթնասուններ, գիշատիչներ ու էս արանքում հորինված լիքը սիրուն բառեր...