Սերը ապրում է, այն միշտ կա ու ոչ մի տեղ չի գնում
«Ինչի՞ց ես ամենից շատ վախենում» հարցին պատասխանեց. «վախենում եմ ձախողել ու կորցնել իմ թանկ ու սիրելի մարդկանց. նրանք շատ չեն՝ 3-ը. դու էլ էդ ցանկում»։ Անցան ամիսներ, մենք այլևս չէինք խոսում ու եկավ հաղորդագրություն նրանից՝ ծննդյանս շնորհավորանքը. «Հասկանում ես չէ՞, դու իմ կյանքի ամենակարևոր մարդկանցից ես եղել»։ Կարդացի ու մի թախծոտ ժպիտ նստեց սրտումս. «Գիտեմ ։)» Նրան, ով չգիտի խոսել, նրան, ում բառերը չեն ենթարկվում, նրան, ով հավաքվել ու գրել էր սրտինը, մնում էր տալ պատասխան սրտից՝ գիտեմ։ Գիտեմ քո սիրտն ու հոգին, հասկանում եմ ասլեիքդ, հանգիստ եղիր ։) Կան մարդիկ ում հետ մենք անվերջ խոսում ենք, ու կան նրանք ում հետ մենք անավարտ լռում ենք..
