Ուժ

Գազանը ներկեց եփրատն արյունով,
Դեր Զորը սնվեց արյուն արցունքով,
Աղոթքները մեռան խեղդվողների շուրթերին
Աշխարհը լուռ էր, Աստվածն էլ խուլ էր։

Մեր տունը դարձրին գերեզման ամայի
Ու ապրում են հիմա էնտեղ ժառանգները այդ գազանի.
Ուրանում են հարյուր տարի վայրագությունները աշխարհին ի տես,
Բայց, գազանի պես, շատերը ատում են դեռ մեզ։

Ուրացող գազանը դարձավ քաղաքակիրթ մարդ-գազան
Աշխարհը կքեց շահի տակ հերթական անգամ.
Ուժն է ծնում իրավունք աշխարհում այս ունայն
Միամիտ չլինենք, արարենք ու զորանանք։