Դու խոսում ես, անվերջ դու խոսում,
Անգիր արածդ ես աջ ու ձախ ցուցադրում
Խելքդ հորդում է անձրևի պես
Ու դառնում է ցեխ՝ հողին հասնելուն պես։


****
Դու քայլում ես հպարտ կեցվածքով
Ու մի բան է անցնում իմ մտքով
Մի՞թե առանց ողնաշար
Կա արդեն ապրելու ճար։

****                                                    <<Ձոն՝ դատարկ խորությանը >>